Gaten vullen
Laten stromen waar het niet stroomt.
“Ja, je wilt bijdragen aan het leven, maar ondertussen zit je elke dag vast in een systeem dat iets anders van je verwacht. Ik raad je aan om eens in alle rust stil te staan bij die ongemakkelijke waarheid. Dat oncomfortabele gevoel binnen jezelf helpt om tot vernieuwing te komen.” (Charles Eisenstein)
In de zorg, de economie, het onderwijs.. in alle sectoren wordt er probleem-, diagnose-, hokjes-, regelgevend-gericht gedacht, gewerkt, opgelost. Het institutionele systeem is ingericht op regels, op ‘aanpassen aan’ of ‘passen in’. Mensen worden benaderd op problemen en gedrag wordt als probleem zien. Het systeem is ingericht op fixen, niet op groei, kwaliteiten en potentie zien, niet op heelheid en eenheid. Mensen zijn gewend geraakt aan ‘zich staande houden’ in dat systeem. Dat kost enorm veel energie, vaak onbewust.
Er is een indeling in de economie. Je doet betaald werk of vrijwilligerswerk. Je hebt werk of bent mantelzorger of vrijwilliger (soms of vaak zelfs alle drie). Je doet mee als je betaald werk hebt, want alleen dan tel je mee om te bepalen hoe het gaat met de economie. Als je volgens dit systeem niet meedoet, niet meetelt, dan ligt er vaak een diagnose aan ten grondslag. Met een diagnose komt er een hokje, volgens er regels, een behandelplan en een uitkering of werk moeten doen in opdracht van het systeem. Zo is het ingericht, dat is hoe we zijn gaan denken.
Het systeem laat daarmee ook zien hoe veel mensen zich, vaak onbewust, afhankelijk zijn gaan voelen, ze verliezen meer en meer hun autonomie. Het werk moet ‘ergens onder weggeschreven kunnen worden’, een code, meer en meer professionals zijn ook veel tijd aan rapporteren. Gevolg: ziektes en burn-outs nemen toe.
Anders kijken, anders leven, anders werken
Ik ben niet in een hokje te stoppen (en naar mijn overtuiging geldt dat voor ieder van ons). Veel van de activiteiten die ik doe en de resultaten en effecten ervan, kunnen niet betaald worden door het institutionele systeem. Al zeggen mensen binnen het systeem ‘wat mooi en goed dat je dat doet’, ze kunnen het niet waarderen met geld, en zeggen ‘we kunnen het niet kwijt’ (in de hokjes en regels).
Ik maak me er los van en laat het delen van mijn waarde niet afhangen van ergens inpassen. Ook niet van directe waardering in geld, in de zin van uurtje factuurtje en eerst prijs bepalen. Ik ben er. Als mijn natuur, mijn hart, het moment, me vertelt dat ik zinnig waarde kan toevoegen dan wil ik kunnen handelen als dat op prijs wordt gesteld. Want er is veel goed werk te doen!
Vaak blijkt dat ik op het juiste moment op de juiste plaats ben. Het is ontzettend dankbaar dan van betekenis te mogen zijn.
Ik wil jullie vragen samen te dragen. Samen wat goed is, wat helpt voor een betere wereld. Dat resulteert altijd in welzijn.
Met elke schenking zijn we samen op weg.
Je kunt schenken wat jou past op:
NL 39 TRIO 0320 1699 52
t.n.v. H.G. Lok.
Veel dank!
Gaten vullen In de praktijk
Als ik naam geef aan wat ik doe, dan vervul ik vaak de rol als aanjager, inspirator, verbinder, initiatiefnemer, coach en (proces)begeleider. Samen leren en ervaren we dat het anders mag, kan en hoe. Ook over hoe ons huidig systeem en economisch model invloed hebben op de gezondheid en het welzijn van mens, dier en aarde. Dat betekent met regelmaat ook ‘gaten vullen’. Het is dienend werk aan het geheel, goed voor ons aller welzijn.
Gaten zijn de momenten en situaties waar het systeem ze niet opvult, ze niet kan invullen of er überhaupt geen zicht op heeft. Met regelmaat zijn het schrijnende ‘casussen’.
Voorbeelden:
Was het toeval, of viel het ons toe? De dame komt op mijn pad als ik bij een vriendin op leeftijd aan het hout hakken ben en een les krijg in kettingzagen van een buurman. In het contact en de open gesprekken tijdens een bak koffie (een keukentafelgesprek, maar dan anders ;-) ), bleek dat er grote zorg was. De vrouw stond voor een gedwongen opname in de psychiatrische zorg. Al snel werd duidelijk dat er iets niet klopte. Was ze wel gediend met een opname?
Kort daarna mocht ik naast haar staan in het gesprek met de psychiater. Omdat ze ruimte ervoer voor wie ze is en aan kon geven wat ze nodig had, ging het al rap een heel andere kant op. Met aandacht voor haar situatie en proces, werd een eerdere diagnose met als gevolg een gedwongen opname, gekeerd naar aandacht voor, en groei in autonomie, eigen kracht en regie. En toen ging het snel.
Mevrouw kwam meer tevoorschijn in waardigheid, er kwam ruimte en beweging naar wat wel klopte. Ze kwam in haar kracht en ging vol gas vooruit. Vond een fijne nieuwe woonplek en voelde zich snel thuis in een nieuwe omgeving met fijne mensen om haar heen. Natuurlijk ging het niet allemaal vanzelf en waren er ook strubbelingen, maar dit was wat klopte. (Na veel inspanning hebben we maanden later een vergoeding ontvangen voor de investering en het genomen risico, middels een tijdelijk pgb.)
Als een vriend terminaal is en Alzheimer heeft, en ik zie dat zijn partner, mijn vriendin, veel, heel veel te doen heeft, dan spring ik in. Hulp blijkt in dit geval ook hard nodig: er gaat nogal eens wat mis in de professionele zorg eromheen, de communicatie laat vaak te wensen over en de partner raakt zwaar overbelast. Gelukkig komen we samen tot goede oplossingen. Zo wordt er een heel team met lieve mensen georganiseerd die zorgen voor eten, zijn er extra ‘slaapjes’ en wordt er extra zorg ingehuurd om hem te kunnen verzorgen als er een tekort aan vrijwilligers is. Er komt meer ruimte voor de partner om haar voorbereidingen te kunnen treffen voor wat komen gaat en wat vaker te rusten. Mijn wezen zegt dat ik er moet zijn, ik twijfel geen moment, ik volg, het is mijn natuur. Ik ben beschikbaar, zie en handel in het moment. Het past ook in mijn agenda, gelukkig! Daar heb ik zelf de regie over. De professionele zorg of een ander instituut vergoedt niet die uren dat ik beschikbaar ben, terwijl het hard nodig was, zo bleek.
Fijn dat ik de vrouw op kan zoeken die nu de zorg ontvangt in de tijdelijke opvang die ze even nodig heeft. Eindelijk passend omdat ze heeft geleerd zich uit te spreken naar de GGZ-hulpverlening. Zich niet gehoord voelde en nu wel kon zeggen wat ze miste en wat ze nodig heeft. Het maakte verschil toen ze bij mij ontdekte waar de oorsprong lag van haar al jarenlange doodswens. Het plan om uit te stappen was continu bij haar. Een eerste hele jonge ervaring lag daaraan ten grondslag. Haar eigenwaarde groeide waardoor ze zich durfde te laten horen. Ik voel me dankbaar dat ik er ben en kan zijn voor deze vrouw.
De jongeman komt al een tijdje niet zoveel meer de deur uit. Kan moeilijk zijn plek vinden in deze wereld en tegelijk heeft hij fantastische ideeën over hoe het anders en beter kan. Hij werkt mee aan een initiatief wat daar helemaal in past. Als ik met hem in gesprek kom en ik in antwoord op zijn vraag meer vertel over Rebalancing, zegt hij ‘Dat is interessant! Dat kan helpen, dat wil ik wel. Want ik ben er zo klaar mee, met die andere hulpverlening, dat is allemaal ‘hoofdwerk’ en alleen maar praten, dat werkt niet’. Na twee sessies fleurt hij helemaal op, blowt minder, is helderder in zijn hoofd, komt tevoorschijn, werkt mee aan het initiatief. Het voelt voor hem als thuiskomen zegt hij. Samen doen we een voorstel bij de gemeente om deze vorm van ondersteuning en begeleiding meer mogelijk te maken. Van een bijstandsuitkering kun je dit niet zelf betalen. We schrijven in ons plan en in de offerte die ik mag uitbrengen ook de stappen die we willen maken richting werk. We zien mogelijkheden om die binnen het initiatief verder te leren, te ontwikkelen en daarin passend werk te vinden. De consulent bij de gemeente is op zich blij met deze beweging, snapt uiteindelijk ook dat de man het zelf niet kan betalen maar moet volgens de regels en afspraken binnen het team een extern bureau mijn offerte laten beoordelen. Daarop krijgen we zonder nadere toelichting een negatief advies. Er is een andere organisatie (waar de gemeente voor betaalt) binnen dat systeem die voorwaarden stelt, ik voldoe niet. De jongeman heeft volgens hen iets anders nodig.
Ik doe dus iets prachtigs met iemand, alleen het systeem kan er niet voor zorgen dat ik er voor betaald krijg. Dat komt door de regels en dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen.
Circulair geld is goed voor een duurzamere samenleving en economie omdat het niet verdwijnt, omdat het geld niet vervliegt en er niet mee gespeculeerd wordt. Omdat je met elkaar kan afspreken waar je invloed op wilt hebben. Je draagt samen gezamenlijke belangen.
Nu heb je er in de euro-economie geen invloed meer op. Je weet nu niet waar jouw geld naar toegaat. Geld blijft 3 x in de eigen omgeving en dan is het weg. Circulair geld blijft in de cirkel met wie jij afspraken hebt o.b.v. wat jij belangrijk vindt. De euro’s die je hebt omgezet naar circulair geld behouden hun waarde in een fonds. Het circulair geld gaat rond.
De afspraken voor deelname en de gezamenlijke waarden moeten bijv. gaan om duurzaamheid. Wat is dat dan precies? Je bent misschien nu nog geen duurzaam bedrijf maar je hebt wel die intentie om dat te doen, dan kan je aansluiten. Het geld gaat dan circuleren in die duurzame kring.
De huidige economie, het huidige economisch model heeft er geen belang bij. Vanuit het huidige systeem zal ik geen beloning (inkomen) ontvangen om hier samen met experts en partners meer onderzoek naar te doen en een nieuwe model mogelijk te maken. Ik wil graag de bijeenkomsten en dialoogsessies starten waarin we meer bewustzijn op gang brengen rondom economie (wat is dat eigenlijk, hoe was het eigenlijk bedoeld en wat hebben we ervan gemaakt) en het belang van een nieuw economisch model, waar wat mij betreft ook circulair geld een rol in heeft. Circulair geld wordt wereldwijd met groot succes al ingezet.